Met onze kinderen zijn wij vanuit het midden van het land naar Deest verhuisd. Benieuwd hoe dat voor ons is uitgepakt? Lees dan verder!
> "Maar ken je dan wel iemand in Deest?"
< "Nee, niemand."
> "Ook niet iemand via via?"
< "Nee, we kennen niemand!"
> "Waarom ga je dan?"
Dit gesprek hebben we meerdere keren in langere of kortere vorm gevoerd toen we mensen vertelden dat we een huis in Deest hadden gekocht. Deest, een plaats waar we voor 2022 zelf ook nog nooit van hadden gehoord. Achteraf snap ik daar uiteraard niets van, hoe kan je nu niet van Deest gehoord hebben?!
Maar op de vraag "waarom ga je dan?" daar hebben we wel een antwoord op: ons droomhuis staat in Deest! Mijn man Arno kent de stiefzoon van de eigenaar van dit leuke witte woonboerderijtje en toen we hoorden dat dit huis in de verkoop kwam omdat Henk -de eigenaar - overleden was, was onze interesse gewekt. Ik wilde -als ik later echt groot ben- toch wel graag buitenaf wonen en het liefst in een klein boerderijtje. "Stuur maar een linkje naar Funda als het te koop staat", zei mijn man. Maar in plaats daarvan kregen we foto's via WhatsApp opgestuurd. Enkel van de buitenkant. We waren zo enthousiast! Daarom hebben gelijk een afspraak gemaakt om het huis te bezichtigen en we vielen er als een blok voor. We werden het snel eens over de prijs en zo was het huis van ons. Het voelt écht als een cadeautje!
Maar dan...we woonden in een heel fijn huis. In het midden van het land onder Utrecht, dicht bij onze familie. Onze zoon Bram zat in groep 5 en onze dochter Sjors was net op school begonnen. Was het wel verstandig om onze kinderen mee te nemen naar een onbekende omgeving, 70 kilometer verderop?
Ons grootste bezwaar was: zouden onze kinderen wel snel wennen aan een nieuwe omgeving? Aan de andere kant wisten we ook: zo'n kans krijg je niet weer.
We besloten het erop te wagen, zeker nadat mensen ons verzekerden dat kinderen daar flexibel in zijn op deze leeftijd. Onze dochter Sjors was meteen gewend, maar Bram had wat meer moeite. Hij heeft best een tijd het vorige huis en vooral zijn vriendjes gemist. Na een maand of acht reden we een keer Deest binnen en toen zei Bram: "ja! Nu is Deest echt mijn dorp". En afgelopen maand zei hij: "Als we terug zouden verhuizen, dan zou ik echt heel verdrietig worden."
We ervaren Deest als een fijne gemeenschap, mensen kijken hier naar elkaar om en staan open voor elkaar. Doordat onze kinderen naar de basisschool gaan leer je snel mensen kennen. Onze tip: ga het gesprek aan met mensen! Maak kennis met je buren en investeer daarin. De uitspraak "Beter een goede buur, dan een verre vriend" is meer dan waar gebleken!
