In het midden van Deest ligt iets bijzonders: dorpshuis ’t Trefpunt. Het is geen gewoon gebouw, maar een plek vol leven, verbondenheid en herinneringen. En achter al die jaren van gastvrijheid en bedrijvigheid staan twee onvermoeibare mensen: Ellen en Lorenzo.
Van voetbalkantine naar dorpshuis
Ellen groeide op in de Meidoornstraat. Een echte Deestenaar. Haar jeugd liep anders dan verwacht toen haar ouders verhuisden naar Wijchen om daar een horecazaak te runnen. Maar Ellen kwam terug. En samen met Lorenzo begon ze in de voetbalkantine. Wat klein begon, groeide uit tot het dorpshuis zoals het nu is: een plek waar het hele dorp samenkomt.
Meer dan een biertje
Of het nu carnaval is, een bruiloft of een uitvaart – ‘t Trefpunt vormt het decor. Ellen en Lorenzo verzorgen alles, van hapjes tot sfeer. “We hebben alles onder één dak,” zeggen ze trots. En dat klopt: het dorpshuis is het hart waar het leven van Deest doorheen stroomt.
Verborgen parel: hun catering
Weinigen weten het, maar achter de schermen draait ook een cateringbedrijf. Buffetten, diners, evenementen – alles wordt met liefde klaargemaakt. Vooral Lorenzo, de man van de keuken, is daarin onmisbaar. Zijn mysterieuze ‘hushi-mushi’ stamppot is inmiddels legendarisch – niemand weet wat erin zit, maar iedereen likt zijn vingers erbij af.
Dromen, daden en doorpakken
Ellen en Lorenzo werken zeven dagen per week. Ideeën borrelen continu op in Ellens hoofd, terwijl Lorenzo alles achter de schermen regelt. Samen vormen ze een onafscheidelijk duo. Ellen is niet alleen ondernemer, maar ook jarenlang raadslid. Haar directe aanpak leverde veel op, zoals subsidie voor de verbouwing van het dorpshuis. “Ik doe dingen op z'n ‘Ellens’,” zegt ze met een lach.
Rouw werd inspiratie
Het overlijden van Ellens zus aan ALS raakte diep. Maar uit dat verlies ontstond iets moois: een stichting die ALS-patiënten ondersteunt via de verkoop van kunstkaarten en creaties van haar zus. Ook ontstond er een nieuwe tak binnen ’t Trefpunt: het verzorgen van uitvaarten, iets wat begon met het afscheid van haar zus.
Tussen oude zielen en nieuwe gezichten
Toch zijn er zorgen. Wie volgt Ellen en Lorenzo op? Hoe verbind je nieuwe inwoners met de gevestigde dorpsbewoners? Deest verandert. Jongeren trekken weg, nieuwkomers kennen de tradities niet. Ellen droomt van een dorpshuis dat leeft voor én met alle generaties. “Begin bij de jeugd, dan groeit het vanzelf,” zegt ze hoopvol.
Balanceren op een dun koord
Een dorpshuis runnen is geen makkelijke opgave. De combinatie van gastvrijheid, ondernemerschap en maatschappelijke betrokkenheid vraagt om voortdurende keuzes. “Je kunt hier geen personeel zetten voor verenigingsprijzen,” zegt Ellen nuchter. Het is een balans tussen commercieel draaien en sociaal blijven.
Niet alleen een Deests verhaal
Wat speelt in Deest, geldt voor veel dorpen. Dorpshuizen zoeken naar hun plek in een tijd van digitalisering, individualisering en teruglopende vrijwilligers. Jongeren trekken naar de stad, nieuwe bewoners hebben andere wensen. Maar juist nu is een plek als ’t Trefpunt belangrijker dan ooit.
Een uitnodiging aan jou:
’t Trefpunt is er voor iedereen. Vier je verjaardag er, kom biljarten, praat bij aan de bar of loop gewoon eens binnen. Samen houden we deze plek levend. Want stel je eens voor: wat als ’t Trefpunt er morgen niet meer is?
